ก. รู้สึกร่วมกับเขา, บางทีใช้ว่า เห็นอกเห็นใจ.

เห็นใจ : ก. เห็นน้ำใจว่าเป็นอย่างไร เช่นดีหรือชั่ว, ร่วมรู้สึกในความทุกข์ยากของผู้อื่นเช่น รู้สึกเห็นใจคนจนที่ต้องอดมื้อกินมื้อ; มาทันพบก่อนตาย เช่น เขามาทันเห็นใจก่อนพ่อจะสิ้นลม.

ว. สุดกำลัง, มาก, เช่น ลำบากเหลือใจ.

เหลือใจ : ว. สุดกําลัง, มาก, เช่น ลําบากเหลือใจ.

ว. เปลี่ยวใจ.

เอะใจ : ก. เฉลียวใจ, ฉุกคิด, สะดุดใจ.

เอาแต่ใจ : ว. ถือใจตนเป็นใหญ่.

เอาใจ : ก. คอยปฏิบัติให้ถูกใจ, ตามใจ.

เอาใจเขามาใส่ใจเรา : (สำ) ก. ให้รู้จักเห็นใจผู้อื่น.

เอาใจใส่ : ก. ใฝ่ใจ, ตั้งใจ.